Duits-Oos-Afrika

Duits-Oos-Afrika (Duits: Deutsch-Ostafrika, DOA) was vanaf 1885 tot 1918 'n kolonie van die Duitse Keiserryk op die gebied van Tanganjika (tans Tanzanië), Rwanda, Burundi en 'n klein gebied in die noorde van Mosambiek. Met 'n oppervlakte van 995 000 km² was dit omtrent twee keer groter as die Duitse Keiserryk self. Duits-Oos-Afrika het in 1913 'n bevolking van ongeveer 7,7 miljoen gehad en was daarmee die grootste Duitse kolonie.

Deutsch-Ostafrika
Duits-Oos-Afrika

1885–1918 →
Vlag Wapen
Ligging of Oos-Afrika Ostafrika Ligging van Duits-Oos-Afrika
Hoofstad	Bagamoyo (1885–90) Dar-es-Salaam (1890–1916) Tabora (1916, tydelik)
Taal/Tale	Duits (amptelik), Swahili, Kirundi, Kinyarwanda, Maasai, Iraqw, Chaga-tale
Godsdiens	Islam, Christendom (Rooms-Katolieke Kerk en Protestantisme), tradisionele Afrika-godsdiens
Regering	Monargie
Keiser
- 1891–1918	Wilhelm II
Goewerneur
- 1885–1888	Carl Peters
- 1888–1891, 1895–1896	Hermann Wissmann
- 891–1893	Julius von Soden
- 1901–1906	Gustav Adolf von Götzen
- 1912–1918	Heinrich Schnee
Historiese tydperk	Wedloop om Afrika
- Stigting van Duits-Oos-Afrika	27 Februarie 1885
- "Zanzibar-Helgoland-Verdrag"	1 Julie 1890
- Maji-Maji-rebellie	Julie 1905–Julie 1908
- Begin van die Eerste Wêreldoorlog in Duits-Oos-Afrika (Oos-Afrika-veldtog)	3 Augustus 1914
- Oorgawe aan die Verenigde Koninkryk	25 November 1918
- Ontbinding van Duits-Oos-Afrika	25 November 1918
- Verdrag van Versailles (Volkebond-mandaat onder bestuur deur België en die Verenigde Koninkryk)	28 Junie 1919
Oppervlakte
- 1913	995 000 km^2 384 172 sq mi
Bevolking
- 1913 skatting	7 700 000
Digtheid	7,7 /km²  20 /sq mi
Geldeenheid	Duits-Oos-Afrikaanse rupie

Duitse kolonies in Afrika      met Oos-Afrika      in 1913

Duitse koloniale troepe tydens 'n geveg met inheemse bewoners in Oos-Afrika

Kaart van Duits-Oos-Afrika in 1892

Op 1 Julie 1890 is die sogenaamde "Zanzibar-Helgoland-Verdrag" tussen die Duitse Keiserryk en die Verenigde Koninkryk onderteken. Daarmee het Helgoland en die Kaprivistrook deel van die Duitse Keiserryk geword, terwyl Wituland (tans in Kenia geleë) en Zanzibar (destyds nie deel van die Duitse koloniale ryk nie) by die Britse koloniale ryk ingelyf is.

Tydens die Oos-Afrika-veldtog is Duits-Oos-Afrika in 1918 deur Geallieerde troepe van Portugal en die Verenigde Koninkryk verower. Ná die einde van die Eerste Wêreldoorlog het Oos-Afrika as gevolg van die Verdrag van Versailles 'n Volkebondmandaat van België en die Verenigde Koninkryk geword en dele hiervan is by Portugees-Mosambiek ingelyf. Die gebied het in 1961 onafhanklik geword as Tanganjika, wat in 1964 met Zanzibar tot die huidige Tanzanië saamgesluit het.

Goewerneurs

• Administrateur:
  • Carl Peters (1885–1888)

• Rykskommissaris:
  • Hermann Wissmann (1888–1891)

• Goewerneurs:
  • Julius von Soden (1891–1893)
  • Friedrich von Schele (1893–1895)
  • Hermann von Wissmann (1895–1896)
  • Eduard von Liebert (1896–1901)
  • Gustav Adolf von Götzen (1901–1906)
  • Albrecht von Rechenberg (1906–1912)
  • Heinrich Schnee (1912–1918)

Vlae en wapens

• Vlag van die Duits-Oos-Afrikaanse Kompanjie
• Voorgestelde vlag van Duits-Oos-Afrika (nooit gebruik), 1914.
• Voorgestelde vlag van Duits-Oos-Afrika (nooit gebruik), 1914.
• Voorgestelde vlag van Duits-Oos-Afrika (nooit gebruik), 1914.
• Voorgestelde wapen van Duits-Oos-Afrika (nooit gebruik), 1914.
• 'n Ander weergawe van die voorgestelde wapen van Duits-Oos-Afrika (nooit gebruik), 1914.

Sien ook

• Duits-Kameroen
• Duits-Suidwes-Afrika

Verwysings

1. (de) Michael Pesek: Das Ende eines Kolonialreiches. Campus, Frankfurt a.M./New York 2010, ISBN 978-3-593-39184-7, bl. 86/90.

Bronne

• Hierdie artikel is vertaal uit die Duitse Wikipedia
• Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia

Eksterne skakels

Wikimedia Commons bevat media in verband met German East Africa.

• (de) Die Kolonie Deutsch-Ostafrika – Stiftung Deutsches Historisches Museum