Pous Innocentius X

Innocentius X was die 236ste pous van die Rooms-Katolieke Kerk van 1644 tot 1655. Na sy opleiding as regsgeleerde volg hy Pous Urbanus VIII op. Hy was polities baie slim en het die wêreldlike mag van die Vatikaan aansienlik uitgebrei. Hy was die agter-agter-agter-kleinseun van Pous Alexander VI.

Pous Innocentius X
Geboortenaam	Giovanni Battista Pamphilj
Pontifikaat begin	15 September 1644
Pontifikaat eindig	7 Januarie 1655
Voorganger	Urbanus VIII
Opvolger	Alexander VII
Gebore	6 Mei 1574 Rome, Italië
Sterf	7 Januarie 1655 Rome, Italië
Ander pouse genaamd Innocentius

Biografie

Pous Innocentius X is gebore as Giovanni Battista Pamphilj of Pamphili op 6 Mei 1574 in Rome, Italië seun van Camillo Pamphilj en sy vrou Flaminia de Bubalis. Sy familie was afkomstig van Gubbio in Umbrië. Hy behaal 'n graad in die regte aan die Collegio Romanum en volg sy oom Girolamo Pamphilj op as ouditeur van die Rota. Op 19 Januarie 1626 stel Pous Gregorius XV hom aan as titulêr patriarg van Antiochië. Op 30 Mei 1626 stuur Pous Urbanus VIII hom as nuntius na Spanje. Op 30 Augustus 1626 stel Pous Urbanus VIII hom aan as kardinaal in pectore. Op 19 November 1629 word hy aangestel as kardiaal-priester van S. Eusebio. Op 15 September 1644 volg hy Pous Urbanus VIII en word gekroon op 4 Oktober 1644 deur kardinaal Carlo de' Medici. Hy regeer tot sy dood op 7 Januarie 1655 en word opgevolg deur Pous Alexander VII. Die naam ‘Innocentius’ beteken 'onskuldige'.

Kerklike loopbaan

• 19 Januarie 1626 – Titulêr patriarg van Antiochië.
• 12 Augustus 1630 – Kardinaal-priester van S. Eusebio.
• 1639 – Prefek van die kongregasie van die Raad.
• 12 Januarie 1643 – Camerlengo van die Kollege van Kardinale.
• 15 September 1644 – Pous van Rome.

Pontifikaat

Die konklaaf na die dood van Pous Urbanus VIII was stormagtig en het geduur van 9 Augustus 1644 tot 15 September 1644. Die Spaanse kandidaat kardinaal Firenzola, was nie aanvaarbaar vir die Franse kardinale gelei deur kardinaal Mazarin nie. Pamphilj is as kompromis-kandidaat verkies en hy neem die naam Innocentius X aan.

Na sy verkiesing kla die nuwe pous die Barberini-familie aan van die misbruik van publieke fondse. Die broers Francesco, Antonio en Taddeo Barberine vlug na Parys, waar hulle beskerm word deur kardinaal Mazarin. Innocentius het hulle eiendomme gekonfiskeer. Op 19 Februarie 1646 publiseer hy 'n bul wat kardinale verbied om Rome vir langer as ses maande te verlaat sonder die toestemming van die pous. Die Franse parlement het die ordinansie ongeldig verklaar vir Frankryk. Innocentius moes toegee toe kardinaal Mazarin dreig om Franse troepe na Italië te stuur. Die betrekkinge met Frankryk het later verbeter, die Barberini is gerehabiliteer en 'n seun van Taddeo, Don Maffeo Barberini het getrou met Olimpia Giustiniani, 'n niggie van die pous. Op 31 Mei 1653 publiseer Innocentius X sy bul "Cum Occasione" waarin die vyf stellings van die Jansenisme veroordeel word. Dit het aanleiding gegee tot die formulierstryd. Blaise Pascal het die Janseniste gesteun, maar uiteindelik is hulle uitgeroei en hulle klooster in Port-Royal is met die grond gelyk gemaak.

Innocentius het die oorlog teen Parma, wat sy voorganger Pous Urbanus VIII begin het, voortgesit. Op 2 September 1649 vernietig die pouslike troepe die stad Castro.

Die pous publiseer op 26 November 1648 'n bul met die titel "Zelo Domus Dei" waarin hy die Vrede van Wesfale (ook Vrede van Münster) veroordeel. Die Europese magte verontagsaam die bul.

In die Engelse Burgeroorlog steun die pous die onafhanklikheid van die Konfederasie van Ierland in weerwil van die teenstand van kardinaal Mazarin en die koningin-moeder Henrietta Maria. Die pous stuur kardinaal Giovanni Battista Rinuccini, aartsbiskop van Fermo na Ierland. Die aartsbiskop land in Kilkenny met 'n groot vrag wapens en militêre voorrade insluitende 20 000 pond buskruit en 'n groot som geld. Rinuccini word met groot seremonie in Ierland ontvang. Hy verklaar dat hy die koning steun en die katolieke wil beskerm. Uiteindelik bring Oliver Cromwell Ierland oor na die kant van die parlementariërs met veel bloedvergieting en aartsbiskop keer onverrigter sake na Rome terug in 1649.

Die weduwee van die pous se broer, Olimpia Maidalchini, het baie invloed op die pous gehad, hoewel daar geen bewyse is dat sy sy minnares was. Sy was egter baie suinig, het die pous se besittings na sy dood uit die Vatikaan verwyder en wou nie bydra tot sy begrafeniskoste nie.

Die kollege van kardinale

Pous Innocentius X het 40 nuwe kardinale aangestel in agt konsistories.

Die konsistorie van 14 November 1644

• Camillo Francesco Maria Pamphilj, kardinaal-nepoot, sy neef.
• Giancarlo de' Medici, broer van die hertog van Toskane.
• Domenico Cecchini, ouditeur van die Heilige Roomse Rota.
• Francesco Maria Farnese, broer van die hertog van Parma.

Die konsistorie van 6 Maart 1645

• Niccolò Albergati-Ludovisi, aartsbiskop van Bologna.
• Tiberio Cenci, biskop van Iesi.
• Pier Luigi Carafa, senior, biskop van Tricarico.
• Orazio Giustiniani, Orat., biskop van Nocera.
• Federico Sforza, apostoliese protonotarius.
• Alderano Cibo, referendaris van die Tribunaal van die Apostoliese Signatura van Geregtigheid en Genade.
• Benedetto Odescalchi, priester van die Apostoliese Kamer. (later Pous Innocentius XI).

Die konsistorie van 28 Mei 1646

• Jan Kazimierz Wazy, S.J.

Die konsistorie van 7 Oktober 1647

• Fabrizio Savelli, aartsbiskop van Salerno.
• Michel Mazarin, O.P., aartsbiskop van Aix, Frankryk.
• Francesco Cherubini, ouditeur van die pous.
• Cristoforo Vidman, ouditeur van die Apostoliese Kamer.
• Lorenzo Raggi, algemene tesourier.
• Francesco Maidalchini, sy familielid.
• Antonio de Aragón-Córdoba-Cardona y Fernández de Córdoba, raadgewer van die Spaanse koning Philip IV.

Die konsistorie van 19 September 1650

• Camillo Astalli-Pamphilj, priester van die Apostoliese Kamer en familielid van die pous.

Die konsistorie van 19 Februarie 1652

• Jean-François-Paul de Gondi de Retz, titulêr aartsbiskop van Corinto.
• Domingo Pimentel Zúñiga, O.P., aartsbiskop van Sevilla, Spanje.
• Fabio Chigi, biskop van Nardò (later Pous Alexander VII).
• Giovanni Girolamo Lomellini, tesourier-generaal van die pous.
• Luigi Omodei, apostoliese protonotarius.
• Pietro Vito Ottoboni, ouditeur van die Heilige Roomse Rota.(later Pous Alexander VIII).
• Giacomo Corradi, ouditeur van die Heilige Roomse Rota.
• Marcello Santacroce, referendaris van die Tribunaal van die Apostoliese Signatura van Geregtigheid en Genade.
• Baccio Aldobrandini, privaat kamerheer van die pous.
• Friedrich von Hessen-Darmstadt, groot-prior in Duitsland van die orde van Johannes van Jerusalem.
• Lorenzo Imperiali, priester van die Apostoliese Kamer.
• Giberto Borromeo, referendaris van die Tribunaal van die Apostoliese Signatura van Geregtigheid en Genade.

Die konsistorie van 23 Junie 1653

• Carlo Barberini, prefek van Rome.

Die konsistorie van 2 Maart 1654

• Giambattista Spada, titulêr patriarg van Konstantinopel.
• Prospero Caffarelli, auditor general of die Apostoliese Kamer.
• Francesco Albizzi, referendaris van die Tribunaal van die Apostoliese Signatura van Geregtigheid en Genade.
• Ottavio Acquaviva d'Aragona, iunior, referendaris van die Tribunaal van die Apostoliese Signatura van Geregtigheid en Genade.
• Carlo Pio, iunior, tesourier-generaal van die pous.
• Carlo Gualterio, referendaris van die Tribunaal van die Apostoliese Signatura van Geregtigheid en Genade.
• Decio Azzolini, iunior, sekretaris van die Kollege van Kardinale.

Saligverklarings

• 24 November 1644 Sint Bernard Tolomeo
• 8 Oktober 1645 Sint Philip Benizi
• 1 Februarie 1649 Sint Nicholas van Flüe
• 19 Desember 1650 Sint Giovanni (Johannes) van Capistrano
• 13 April 1654 Sint Bernardine van Feltre

Bulle, Ensiklieke en Dekrete

• 19 Februarie 1646 - ?? – verbied kardinale om Rome vir langer as ses maande te verlaat sonder die toestemming van die pous.
• 26 November 1648 – Zelo Domus Dei – veroordeling van die Vrede van Wesfale (ook Vrede van Münster).
• 4 Mei 1649 – Appropinquat dilectissimi Filii – Proklamasie van die jubileum van 1650.
• 31 Mei 1653 – Cum Occasione – veroordeling van die van die Jansenisme.

Bibliografie

• Duff, Eamon (2001). Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press. ISBN 0-300-09165-6.
• Maxwell-Stuart, P. G. (2002). Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson. ISBN 0-500-01798-0.

Verwysings

1. Innocent X. (2008). Encyclopædia Britannica. Deluxe Edition. Chicago: Encyclopædia Britannica.
2. Ott, M. (1910). Pope Innocent X. In The Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. Besoek Julie 13, 2010 by: http://www.newadvent.org/cathen/08020b.htm

Eksterne skakels

Wikisource

Die Engelse Wikisource bevat bronmateriaal oor hierdie onderwerp onder die titel:

Catholic Encyclopedia (1913)/Pope Innocent X

• CE Inskrywing in die Catholic Encyclopedia (Engels)

• CF Inskrywing in die Catholic Forum (Engels)

• BBKL Inskrywing (met Literatuurverwysings) in die Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (Duits)
• PTA Inskrywing in "Popes through the Ages" deur J. Brusher S.J. (Engels)

• VH Inskrywing in die Vatican History (in Duits).
• CA Inskrywing in die "Cardinals of the Holy Roman Church".

• Inskrywing in die Catholic Hierarchy (Engels)

• Inskrywing in die Giga Catholic Information (Engels).

Wikimedia Commons bevat media in verband met Innocentius X.

Nota

Saamgestel en vertaal uit die Nederlandse, Engelse, Duitse en Franse wikipedia en aangevul uit ander bronne soos aangedui.

Opvolging

Voorafgegaan deur Urbanus VIII

Pous (Pontifex Maximus) 1644 – 1655

Opgevolg deur Alexander VII

Basis URL: en:Pope Innocent X